Książka długo zakazana w ZSRR, opublikowana na Zachodzie w 1968 roku.Sportretowany przez Sołżenicyna szpital to alegoria państwa totalitarnego. Oleg Kostogłotow i inni bohaterowie walczący z rakiem przekonują się, jak bezduszna i obojętna jest ta instytucja powołana do ratowania życia. W obliczu śmierci rozmyślają oni nad sensem egzystencji, samotnością, naturą świata. Kanwą powieści stały się doświadczenia autora, który w 1953 roku po ośmioletnim pobycie w łagrze z wyrokiem dożywotniego zesłania wychodzi na wolność. Jeszcze w obozie przechodzi operację nowotworu. Dwa lata później następuje nawrót choroby i wycieńczony pisarz trafi a do szpitala. Spodziewa się śmierci, jednak choroba ustępuje.Aleksander Sołżenicyn (1918-2008), aresztowany w 1945 roku i skazany na osiem lat obozu pracy, do 1956 roku przebywał na zesłaniu. W 1970 roku otrzymał literacką Nagrodę Nobla. W 1974 roku został ponownie aresztowany, pozbawiony obywatelstwa ZSRR i deportowany do RFN. Do ojczyzny wrócił dopiero w 1994 roku.